atmosferyczne
Encyklopedia PWN
tlenowce, aerobionty, aeroby, oksybionty,
biol. organizmy żyjące w środowisku zawierającym tlen atmosferyczny i korzystające z energii uwalnianej w procesach oddychania komórkowego (tlenowego);
intensywny wir powietrzny (czasami układ wirów) sięgający powierzchni Ziemi, związany z chmurą burzową Cumulonimbus (burza).
włoski fizyk i matematyk;
tropopauza
warstwa przejściowa w atmosferze ziemskiej, oddzielająca troposferę od stratosfery;
[gr.],
troposfera
warstwa atmosfery ziemskiej najbliższa powierzchni Ziemi, rozciągająca się do wys. 7–10 km nad obszarami podbiegunowymi, 10–12 km nad umiarkowanymi szer. geogr. i 16–18 km nad równikiem;
[gr.],
ruch powietrza, przy którym prędkość przepływu i ciśnienie, a często inne wielkości charakteryzujące stan atmosfery ziemskiej (np. temperatura, wilgotność), podlegają nieustannym fluktuacjom w czasie i przestrzeni; t. w a.z. występuje zarówno w skali tysięcy km (np. wiatry i ruchy pionowe uczestniczące w ogólnej cyrkulacji atmosfery) setek km (wiatry i cyrkulacje towarzyszące wyżom i niżom atmosferycznym), kilku lub kilkunastu km (przepływy związane np. z burzami), setek i dziesiątek m (porywy i podmuchy wiatru), pojedynczych metrów czy nawet centymetrów.
